Deze formule wordt niet meer toegepast sinds 2012. Hij wordt echter soms nog wel gebruikt ter controle.
De Kantonrechtersformule wordt ook wel de ABC-formule genoemd; A * B * C = hoogte van de vasstellingsovereenkomst (VSO). Waarbij:
- Aantal gewogen dienstjaren
- Beloning, of het salaris voor overeenkomst
- Correctiefactor
Wij hebben hier nog een tweetal extra factoren aan toegevoegd, deze staat buiten de formule en wordt hier achteraf bij opgeteld. - Verplichtingen voor de werknemer die voorkomen uit de arbeidsrelatie maar geen betrekkingen op het salaris (optioneel)
- Extra sociale component (optioneel)
De formule wordt dan uiteindelijk:
De hoogte van de VSO = A * B * C + D + E
A-factor: Aantal gewogen dienstjaren
Deze variabele berekent de diensttijd aan de hand van de dienstjaren, de leeftijd bij aanvang van het contract, en de leeftijd bij het beëindigen van het contract. De diensttijd wordt afgerond op hele jaren.
Bij ontslag is er vaak een hogere ontslagvergoeding omdat er langere dienstverbanden zijn en dus een zwaardere weging is die het bedrag extra verhoogt.
De dienstjarenfactor is als volgt:
- tot de leeftijd van 35 jaar: 0,5
- tussen de leeftijd van 35 en 45 jaar: 1
- tussen de leeftijd van 45 en 55 jaar: 1,5
- vanaf de leeftijd van 55 jaar: 2
Om het aantal gewogen dienstjaren te berekenen, vermenigvuldig je het aantal dienstjaren met de dienstjaren factor.
Voorbeeld 1:
Een medewerker is geboren op 1 juni 1963. Hij is per 1 januari 1996 in dienst en hij is op 1 november 2020 ontslagen. Het aantal dienstjaren van deze medewerker is afgerond 25 (24 jaar en 10 maanden). Vervolgens worden deze jaren toegewezen aan de leeftijdscategorieën:
tot 35 jaar
| |
tussen 35 en 45 jaar
| 10 jaar
|
tussen 45 en 55 jaar
| 10 jaar
|
vanaf 55 jaar
| |
Als de jaren van de verschillende leeftijdscategorieën nu opgeteld worden, levert dan 24 dienstjaren op. In deze situatie moet in de hoogste leeftijdscategorie een afronding naar boven plaatsvinden. Het aantal dienstjaren vanaf 55 jaar wordt in dit voorbeeld dus 3. Het is ook mogelijk dat de dubbele afronding er toe leidt dat de optelsom van de dienstjaren in de leeftijdscategorieën hoger uitkomt dan het aantal (afgeronde) dienstjaren. In dat geval moet in de laagste leeftijdscategorie een afronding naar beneden plaatsvinden.
Vervolgens kan de weging over deze jaren berekend worden met de formule of factor A te bepalen door:
aantal dienstjaren * dienstjaren factor
leeftijdscategorie
| dienstjaren (afgerond)
| dienstjarenfactor
| Factor A
|
tot 35 jaar
| 2
| 0,5
| 1
|
tussen 35 en 45 jaar
| 10
| 1
| 10
|
tussen 45 en 55 jaar
| 10
| 1,5
| 15
|
vanaf 55 jaar
| 3
| 2
| 6
|
De wegingsfactor A wordt dan ( 1 + 10 + 15 + 6 = ) 32 maanden
Voorbeeld 2:
Een medewerker is geboren op 1-5-1960. Hij is per 1-1-2018 in dienst getreden en is per 30-6-2020 ontslagen. Het aantal dienstjaren van deze medewerker is afgerond 2 (2 jaar en 6 maanden). Het dienstverband vond plaatst na zijn 55ste.
De wegingsfactor wordt dan ( 2 * 2 = ) 4 maanden
Aandachtspunten
- Een periode van een halfjaar en één dag telt als een heel dienstjaar, dus een 2,5 jaar is factor 2 en 2,5 jaar en 1 dag is factor 3.
- Is de medewerker in dienst gekomen uit een overgenomen en eventueel eerder overgenomen bedrijf, dan moeten deze dienstjaren ook worden meegenomen.
Bijvoorbeeld: jouw bedrijf heeft bedrijf X in 2018 overgenomen. Bedrijf X heeft bedrijf Y in 2010 overgenomen. De medewerker is in 2005 in dienst gekomen bij bedrijf Y, dan tellen de jaren vanaf 2005 en niet vanaf 2018. Tenzij anders afgesproken.
B-factor: Beloning, het salaris voor overeenkomst
Voor de berekening van de beloning wordt uitgegaan van het bruto maandsalaris, vermeerderd met vaste en overeengekomen looncomponenten, zoals vakantietoeslag, een vaste dertiende maand, een structurele overwerkvergoeding en een vaste ploegentoeslag. Hier onder staat uitgeschreven hoe je deze berekend:
Laatste basis bruto maandsalaris + 8 % vakantiegeld + vaste eindejaarsuitkering + structurele overwerktoeslag + vaste ploegentoeslag + consignatietoeslag + bruto ziektekostenvergoeding + vitaliteitsbudget over de afgelopen maand.
Hier kunnen eventueel extra componenten aan worden toegevoegd zoals lease auto, onkostenvergoeding, niet structureel overwerk, en/of onregelmatigheidstoeslag, bonussen (tot drie jaar terug omgerekend naar maand; optioneel) etc.
Wanneer een medewerker een wisselend aantal uren en een wisselend bruto maandsalaris heeft, zal het gemiddelde bruto maandsalaris berekend moeten worden. Neem je het gemiddeld aantal extra uren over de afgelopen 12 maanden en vermenigvuldig je deze met het uurloon van de medewerker.
Voorbeeld 1:
Een medewerker verdient 2800 euro per maand en heeft daarnaast recht op vakantiegeld en een vaste eindejaarsuitkering van 8,3 %. Hij ontvangt een vaste ploegentoeslag van 175 euro per maand.
Het bruto maandsalaris = 2800 + ( 2800 * 0,08 ) + ( 2800 * 0,083 ) + 175 = 3431,40
C-factor: Correctiefactor
Deze factor kan leiden tot leiden tot een halvering of verdubbeling van de ontslagvergoeding. De correctiefactor is als volgt:
- De werknemer is zwaar verwijtbaar; correctiefactor van 0
- Voorbeeld: bij ontslag op staande voet.
- De werknemer is meer verwijtbaar dan de werkgever; correctiefactor van 0,5
- Voorbeeld: de medewerker functioneert niet, en de werkgever kan schriftelijk bewijzen dat alles in werkt is gesteld om deze medewerker toch te laten functioneren.
- Er is geen verwijtbaarheid van beide partijen; correctiefactor van 1
- De werkgever is meer verwijtbaar dan de werknemer; correctiefactor van 1,5
- Voorbeeld: de medewerker heeft altijd goed gefunctioneerd maar er is geen plaats meer voor de medewerker.
- De werkgever is zwaar verwijtbaar aan het ontslag; correctiefactor van 2
- Voorbeeld: de werkgever heeft zich ernstig misdragen naar de medewerker toe.
Over het algemeen is er geen verwijtbaarheid en wordt er de correctiefactor van 1 genomen.
D-factor: Verplichtingen voor de werknemer die voorkomen uit de arbeidsrelatie maar geen betrekkingen op het salaris (optioneel)
Niet-structurele looncomponenten zijn afhankelijk van de situatie. Dit zijn punten die openstaan voor discussie en onderhandeling. Hierbij kun je denken aan het volgende:
- telefoonvergoedingen of telefoonabonnementen die nog doorlopen;
- het privé-gebruik van bedrijfsmiddelen die ineens gemist moeten worden.
E-Factor: Extra sociaal component (optioneel)
Dit is een sociale factor, wanneer het bedrijf je niet moet laten gaan wegens financiële redenen. Denk hierbij aan de volgende voorbeelden:
- juridische kosten voor de werknemer;
- eventuele omscholingskosten.